این مطالعه در دوازده حوزه انجام پذیرفت که توسط کمیته ی راهبری هدایت می شدند. در ابتدا حدود صدنفر با دانش خاص و از بخش های مختلف صنعت، آموزش عالی و دیگر مؤسسات دعوت شدند تا مهمترین اطلاعات راجع به دوازده حوزه ی مورد نظر را در زمینه ی تحقیقات و توسعه جمع‌ آوری نمایند. سپس گزاره ها در ضمن کارگاه های آموزشی و جلسات مجازی، تنظیم شدند و بدین ترتیب مجموعاً ۱۰۷۰ گزاره به صورت “پیش‌بینی های آینده” با افق زمانی ۳۰ ساله، انتخاب گردید. دوازده حوزه ای که برای آیند هنگاری انتخاب شدند عبارت بودند از:

۱٫ اطلاعات و ارتباطات^[۸۱]

۲٫ خدمات و مصرف^[۸۲]

۳٫ مدیریت و تولید^[۸۳]

۴٫ شیمی و مواد^[۸۴]

۵٫ فرآیندهای زیستی و شیمیایی^[۸۵]

۶٫ کشاورزی و مواد غذایی^[۸۶]

۷٫ طبیعت و محیط زیست^[۸۷]

۸٫ انرژی و منابع ^[۸۸]

۹٫ ساخت و ساز و زندگی^[۸۹]

۱۰ . حمل و نقل^[۹۰]

۱۱ . فضا^[۹۱]

۱۲ . آزمایش های علمی برجسته^[۹۲]

پرسشنامه ی تهیه شده در دو دور برای متخصصین فرستاده شد. در دور اول حدود ۳۰ درصد از ۷۰۰۰ متخصص به آن ها پاسخ دادند که این مقدار در آلمان خوب و مورد انتظار بود. بیش از ۲۴۰۰ پاسخ در دور اول به دست آمد و در دور دوم نیز ۱۸۵۶ پاسخ معتبر دریافت شد. ‌بنابرین‏ به طور متوسط برای هر پرسشنامه صد پاسخ وجود داشت که با توجه به وسعت موضوعات، رضایت بخش بود. ساختار کلی این مطالعه را می توان به صورت شکل زیر خلاصه نمود:

شکل۲-۳:ساختار کلی دلفی ۱۹۹۸ آلمان

افرادی که در پیمایش شرکت داشتند افرادی بودند که خودشان به صورت فعال در یک حوزه ی مشخص تحقیق می‌کردند و نیز افرادی که به طور منظم اطلاعات دسته اول در یک حوزه را به دست می آوردند. این متخصصین از بخش های مختلف صنعت، آموزش عالی، خدمات دولتی، مؤسسات غیر انتفاعی و انجمن ها بودند و در هر صورت در کارهای تحقیق و توسعه درگیر بودند. لذا هیچ کدام از افراد در موقعیتی نبودند که به تمام سؤالات پرسشنامه با “درجه ی بالای دانش خاص” پاسخ گویند.

معیارهای مورد سؤال، از مطالعات قبلی مشخص تر گردید و آنچه کاملاً جدید بود، روندهای کلی^[۹۳] بودند.

برای این که مشخص شود در هنگام ارزیابی عناوین علم و تکنولوژی، چه تصویری از آینده در ذهن افراد بوده است، از آن ها خواسته شد تا ‌در مورد ۱۹ روند کلی اظهار نظر کنند و یکی از فاکتورهای آنالیز داده ها بر این اساس بود.

گزارش نتایج دلفی ۱۹۹۸ در دو جلد منتشر شد که یکی تمام داده ها را در بر داشت و دیگری یک مرور کوتاه بر روی یافته های ‌جالب‌تر بود. اگر چه BMBF استفاده هایی از نتایج کرد (مانند تنظیم دوباره ی برنامه های تحقیقاتی و نقل قول از نتایج) اما پیاده سازی استراتژیک نتایج، اگر چه مورد انتظار بود ولی وجود نداشت. از دلایل این امر می توان به انتخابات، تغییر دولت و شکل دهی دوباره ی وزارتخانه اشاره نمود. دلیل دیگر وجود مقاومت در بخش های خاص وزارتخانه بود. با این وجود نتایج دلفی بیهوده نبود و بسیاری از آن استفاده کردند. اکثر استفاده کنندگان دلفی ۱۹۹۸ ، شرکت ها بودند که از نتایج این مطالعه برای اهداف برنامه ریزی استراتژیک خود (بلند مدت تر از حد معمول) استفاده کردند. برخی نیز لیست تکنولوژی های پیشرفته ی استراتژیک خود را ایجاد کردند. انجمن ها و مؤسسات تحقیقاتی نیز برای اولویت گذاری، جهت گیری ها و برنامه ریزی استراتژیک خود از این داده ها استفاده نمودند. حتی ISI نیز قسمتی از ارزیابی سیستم خود را بر مطالعات دلفی پایه گذاری کرد. کاربر عمده ی دیگر این نتایج ،رسانه ها بودند که تا دوسال نتایج دلفی را منتشر می‌کردند. در کل تقاضا برای نتایج دلفی بسیار زیاد بود، اگرچه امکان استفاد ههای استراتژیک بیشتری از آن ها امکا نپذیر می بود. به همین علت BMBF تصمیم گرفت فرایند جدید FUTUR را برای استفاده از داده های دلفی و تحلیل آن ها و ادامه ی فعالیت آینده نگاری، انجام دهد.

فرایند FUTUR

فرایند FUTUR (که واژه ی لاتین Future می‌باشد) برای گسترش محدوده ی زمانی مطالعات دلفی و نیز برای مشارکت آزاد در آینده نگاری پیشنهاد شد. در اصل به عنوان یک فرایند مداوم آینده نگاری که با داده ها و دانش FUTUR قبلی فرایند دلفی ۱۹۹۸ آغاز می گشت طراحی شد. این فرایند در سال ۱۹۹۹ آغاز شد و بیشتر بر اینترنت، به عنوان واسطه ی کار، متکی بود. اما چون روش و ایده ی مناسبی برای استفاده از اینترنت وجود نداشت در سال ۲۰۰۱، FUTURT دوباره سازماندهی شد.

اهداف اصلی تعریف FUTUR توسط BMBF عبارت اند از:

• پیش گویی توسعه های آینده و روندهای علوم، تحقیقات، تکنولوژی، آموزش، اقتصاد و جامعه

• دستیابی به مبنایی محکم برای تصمیم گیری ها

• توسعه ی مشترک بینش های بلند مدت

• اتخاذ تصمیم هایی امکان پذیر از نظر تکنولوژیکی، معقول از نظر اقتصادی و زیست محیطی، قابل پذیرش از نظر اجتماعی و معطوف به نیازها

• تدارک گفتگوهای مشارکتی درباره ی آینده

• ایجاد قابلیت پذیرش بالاتر برای علم و تکنولوژی

از آنجا که مطالعات دلفی به صورت پروژه بودند، FUTUR بیشتر به یک برنامه BMBF شباهت دارد و هدف آن درگیر کردن افراد و سازمان های بیشتری نسبت به مطالعات قبلی می‌باشد.

FUTUR به عنوان یک فرایند یادگیری تصور می شد که تحت حمایت BMBF و با همکاری نزدیک آن، توسط یک کنسرسیوم از مؤسسات مختلف سازماندهی می شود که ISI نقش مشاوره ی علمی را در آن دارا است.

FUTUR به صورت فرآیندگرا برنامه ریزی شده است، از تجربیات بی نالمللی استفاده م یکند و ترکیبی از روش ها را به کار می‌گیرد. موضوعات و عناوین FUTUR به صورت وسیع تری طراحی شده اند تا ابعادی چون آموزش، اخلاق، درخواست های اجتماعی، سیاست های آموزشی و استخدامی و یا تخصیص منابع را شامل شود. لذا نه تنها متخصصین بلکه افراد علاقه مند از بخش عمومی را نیز در بر می‌گیرد. فرایند جدید آینده نگاری آلمان نه تنها به آینده نگاه می‌کند بلکه ذینفعان بسیاری از بخش های مختلف سیستم را مشارکت می‌دهد.

FUTUR از اینترنت به عنوان یک واسطه برای درگیر کردن بخش عمومی و به عنوان یک پایگاه^[۹۴] برای ورود ایده های جدید استفاده می‌کند اما بر خلاف تجربه ی قبلی، تمرکز اصلی بر روی آن نخواهد بود. در مرحله ی اول که توسط متخصصین یا روندسازان^[۹۵] انجام می‌گردد، روندهای تکنولوژی و جامعه تعریف می‌شوند. در نظر گرفتن نیازهای بخش عمومی در این فاز از FUTUR مفید نخواهد بود. در حدود ۱۰ تا ۲۰ گروه با تمرکز بر روی موضوعات خاص، نیازهای یک کنفرانس برای فاز دوم را به دقت تشریح خواهند کرد، که در آن نه تنها متخصصان بلکه افراد علاق همند از بخش عمومی نیز شرکت خواهند داشت. هدف این کنفرانس یافتن اولویت ها از میان ده تا بیست موضوع انتخابی می‌باشد. ‌بنابرین‏ در مرحله ی بعد می توان کارگاه های آموزشی سناریو^[۹۶] را سازماندهی کرد. اولین مجموعه از سناریوها منتشر خواهند شد و از میان آن ها پروژه های تحقیقاتی که به نیازهای مردم توجه دارند (کشش اجتماعی^[۹۷] به جای فشار تکنولوژی^[۹۸]) و ظرفیت بزرگی در بازار دارا هستند، انتخاب خواهند شد.