بر پایه­ نظرات کمیسیون بین‌المللی یونسکو^[۲]در بررسی مشکلات ارتباطات، یکی از نقش ها و وظایف فناوری ارتباطات و اطلاعات در جامعه، موضوع آموزش و پرورش است. یعنی انتقال اطلاعات لازم برای رشد و پرورش افکار، ساخت و پرورش شخصیت و فراگیری مهارت ها، همچنین انتقال پیام های متنوع و گسترده­ لازم به منظور کمک به فراگیران در شناخت، درک و قدردانی از یکدیگر و اتحاد در تعهدات اجتماعی؛ از جمله وسایل عمده ای که از طریق آن می توان به تحرک روانی، احساس یگانگی، استدلال و اعتماد به نفس رسید، آموزش و پرورش است و در این مورد فناوری اطلاعات می‌تواند نقش عمده ای داشته باشد. رشد فناوری اطلاعات در کشورهای توسعه یافته و توسعه نیافته، بخصوص در زمینه­ وسایل ارتباط جمعی موجب فرصت های تازه ای در آموزش و پرورش می‌شوند.اول اینکه بین فناوری اطلاعات و آموزش روابط روشن و متقابلی وجود دارند.دوم این که وجود اطلاعات بسیار زیاد و مجموعه آن ها در طبقه بندی های تخصصی موجب شده تا افراد به طور قابل ملاحظه ای به دانش و کاربرد آن دسترسی یابند.سوم این که تسهیلات پخش رادیویی در بسیاری از کشورها موجب تدوین برنامه های آموزشی خلاق گردیده، و بعضی برنامه های آموزشی رسمی مکمل دروس مدرسه یا دانشگاه ‌شده‌اند.چهارم، فناوری اطلاعات، خصوصاًً وسایل ارتباطات راه دور موجب می شود تا کیفیت آموزش از طریق ابزار تصویری و صوتی در مدرسه بالا رود. فناوری اطلاعات می‌تواند به آموزش کودکانی بپردازد که به مدرسه دسترسی ندارند و مدت های مدیدی است که در مناطق روستایی فراموش شده اند(رضایی کمال آباد، ۱۳۸۸).

استفاده از فناوری به عنوان نوآوری آموزشی به غنی سازی محیط یادگیری، درگیرسازی فعالانه دانش آموزان، تسهیل رویکردهای فراشناختی، یادگیری تعاملی و مشارکت جویانه و غنی سازی منابع یادگیری کمک می‌کند و معایب روش های تدریس سنتی مانند سخنرانی را برطرف می‌کند. فناوری می‌تواند محدودیت های زمانی و مکانی را از بین ببرد و آموزش را همگانی تر کند (حسینی خواه،۱۳۸۷). فناوری اطلاعات و ارتباطات به ما می آموزد چگونه به تغییر سازمان بپردازیم و اصولأ چگونه در ارتباط با محیط و رقابت با سایر سازمان ها نوآوری بی افرینیم تا بتوانیم در تقابل با سازمان های نوین، اقدامی هوشمندانه داشته باشیم (لوین و وادمانی^[۳]، ۲۰۰۸). فناوری آموزشی از تدریس حمایت می‌کند با فناوری ، یادگیری معنی دار وهدفمند می شود ، روش های سنتی ومعلم محور تبدیل به روش های فراگیر محور وفرایندی می شود. با کمک فناوری آموزشی حل مسأله ومهارت های سطح بالاتر تفکر ، تفسیر وتحلیل اطلاعات ، مدیریت زمان وتوانایی اولویت بندی مهارت ها در فضای اطلاعاتی وجامعه جهانی مبتنی بر اطلاعات توسعه می‌یابد معلم به طراحی تجارب یادگیری می پردازد ودانش اموزان خود، فرایند های یادگیری را کنترل می‌کنند(رضایی کمال آباد، ۱۳۸۸).

یادگیری با بهره گرفتن از فناوری آموزشی شکلی جدید و متفاوت از دانستن و دیگر انواع یادگیری ارائه می‌دهد . ۱- یادگیری برای یاد گرفتن۲- یادگیری برای عمل کردن: (مشارکت گروهی) ۳- یادگیری برای زندگی در کنار هم و با هم ۴-یادگیری برای بودن ، این چهار محور چشم انداز وسیعی را پیش روی دست اندرکاران تولید برنامه های درسی منطبق بر فناوری قرار می‌دهد(توانا، ۱۳۸۸).

معلمان با تلفیق نرم افزار با گفتگوهای اکتشافی^[۴] و مداخله هوشمندانه با توجه به اهداف یادگیری باعث می­شوند یادگیری عمیق تر ودانش آموزان با یک تدریس هدایت شده روبرو گردند. شبیه سازی و تکنولوژی کنترل ، به معلم این امکان را می‌دهد که دانش آموزان را با انواع ایده ها وموقعیت های مجازی در گیر سازد تا از این طریق یادگیری جهت دار شود و یادگیرنده وادار به فعالیت همسو و یا مخالف کلاس شده که این پذیرش و عدم پذیرش خود موجب کسب اطلاعات جدید می شود و موجبات تغییر ذهنیات دانش آموزان را در شرایط حمایتی فراهم می آورد و این فرایند مستلزم معلمی با صلاحیت های حرفه ای در زمینه فناوری آموزشی می‌باشد( وجیرف ودوز، ۱۳۸۹).

کار با نرم افزارهای شبیه سازی را باید در جهت توسعه مهارت های سطح بالای تفکر در دانش آموزان دانست که می توان از طریق وادار کردن دانش اموزان به داشتن تفکر انتقادی ، توانایی حل مسأله وداشتن استراتژی ارائه دلیل برای بروز خلاقیت ویادگیری هدفمند وخلق واکنش های منطقی در پاسخ به مسائل با کاهش آزمایش وخطا توسعه داد( احمدی، ۱۳۸۷).

صلاحیت ومهارت استفاده از فناوری آموزشی دانش ‌و حوزه های شناختی را پشتیبانی وهم پوشانی می‌کند ودانش اموزان را به فعالیت وا می‌دارد .با بهره گرفتن از چند رسانه ای ها وارتباط با اینترنت معلم می‌تواند به تحریک مغزی دانش اموزان به عنوان محرک برای بهبود کیفیت شناخت در آنان دست یابد .فناوری آموزشی فرصت های زیادی را برای استفاده از انواع تکنیک های آموزشی ارائه می‌دهد .به عنوان یک ابزار می‌تواند با روش ها وامکانات آموزشی در زمان ها ‌و مکان های دور ، تعامل ‌و همکاری داشته باشد ، کابرد آن لاین^[۵] روشی ساده به نزدیک شدن به رفتار دانش آموز فراهم می آورد(ام اس جیلان دل،۲۰۰۹).

فن آوری با افزایش کارایی محیط یادگیری، و به منظور تشویق سواد فن آوری، تعمیق دانش وتولید دانش قدم بر می‌دارد. فناوری آموزشی منبعی با ارزش برای تولید دانش، بستری مناسب برای انتقال محتوا و ابزاری توانمند برای ایجاد تعامل در فرایند یاددهی – یادگیری در کلاس درس می‌باشد. فناوری آموزشی فرصت ‌پاسخ‌گویی‌ به نیاز دانش آموزان را بدون محدودیت به صورت فردی وگروهی با هم فکری هم سالان در هر زمان ومکانی را فراهم می آورد (ولنتین گارسی^[۶]، ۲۰۱۰).