۱-۴ اهداف تحقیق

۱-۴-۱ هدف اصلی:

تاثیر خصوصی سازی بر کاهش هزینه های بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران

۱-۴-۲ اهداف فرعی:

۱٫ بررسی تاثیر خصوصی سازی بر عملکرد مالی بیمارستان های دولتی تابعه دانشگاه علوم پزشکی مازندران

۲٫ بررسی تاثیر خصوصی سازی بر عملکرد بهره وری بیمارستان های دولتی تابعه دانشگاه علوم پزشکی مازندران

۳٫ بررسی تاثیر خصوصی سازی بر عملکرد اشتغال بیمارستان های دولتی تابعه دانشگاه علوم پزشکی مازندران

۱-۵ فرضیه های تحقیق

پژوهش حاضر برای دستیابی به فرضیه های زیر انجام می پذیرد:

۱-۵-۱ فرضیه اصلی:

– خصوصی سازی باعث کاهش هزینه های بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران می شود؟

۱-۵-۲ فرضیه های فرعی:

فرضیه اول:

۱٫ خصوصی سازی بر عملکرد مالیبیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران مؤثر می‌باشد؟

فرضیه دوم:

۲٫آیا خصوصی سازی بر عملکرد بهره وری بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران مؤثر
می‌باشد؟

فرضیه سوم:

۳٫ آیا خصوصی سازی خصوصی بر عملکرد اشتغال بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران مؤثر می‌باشد ؟

۱-۶ چارچوب نظری تحقیق

واژه خصوصی سازی برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ در فرهنگ زبان انگلیسی ثبت شد (کیانی، ۱۳۷۴: ۹)

انتقال فعالیت‌های اقتصادی از حوزه قلمرو فعالیت‌های اقتصادی دولت به حوزه قلمرو فعالیت‌های اقتصادی بخش خصوصی که با عبارت خصوصی کردن متباین است. (سامتی، ۱۳۷۱: ۱۳)

خصوصی سازی عبارت است از انتقال مالکیت اموال از دولت یا ایالت به بخش خصوصی، درست بر عکس ملی شدن، که در آن سرمایه‌گذاری‌های خصوصی و یا منابع توسط دولت مرکزی، محلی و یا منطقه‌ای در اختیار گرفته می‌شود. در صحبتهای عامیانه، ملی شدن در دوران بعد از جنگ (دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰) متداول بوده و توسط ‌دولت‌های‌ سوسیال ‌دموکرات و سوسیالیست مطرح شده بود.

خصوصی سازی در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ با رهبری خاصی توسط حکومت «رونالد ریگان» و «مارگارت تاچر» به عنوان بخشی از سیاست روشنفکرانه جدید و قوی متداول شد. به نظر می‌رسد، در آن دوران اصلاح خصوصی سازی اولین بار توسط هفته نامه مالی انگلیس اکونومیست^[۱] رایج شد و بر سر زبانها افتاد.

خصوصی سازی عمل کاهش نقش دولت یا افزایش نقش بخش خصوصی در یک فعالیت یا مالکیت دارایی است. وقتی مردم خصوصی سازی را به کار می‌برند آن ها معمولا منظورشان یکی از چهار عبارت زیر است:

• • اعطاء امتیاز به مؤسسات خصوصی تا کاردولت را راحت نمایند.

• • توزیع اسناد (کوپن) برای شهروندانی که از شرکت‌های تامین کننده، خدمات می‌خرند.

• • فروش دارایی‌های بخش عمومی به بخش خصوصی.

• • قرارداد بستن با مؤسسه‌ خصوصی جهت فراهم نمودن خدمات همانند مدیریت مدارس عمومی.

• فروش دارایی‌های بخش عمومی به بخش خصوصی

خصوصی سازی اصطلاحی فراگیر و متنوع است که به واگذاری کنترل عملیاتی و یا مالی مؤسسات در مالکیت دولت به بخش خصوصی منجر می‌شود و همراه مالکیت، قدرت نیز به مردم منتقل می‌گردد. اقتصاددانان معاصر که تئوری خصوصی سازی را مطرح کرده‌اند آن را بخشی از فرایند بزرگتر اصلاحات و بازسازی اقتصادی و امری اجتناب ناپذیر برای اعتلای جامعه و ‌پاسخ‌گویی‌ مناسب به نیازها و امور رفاهی و معیشتی مردم ارزیابی می‌کنند.

خصوصی سازی به یک مفهوم دیگر یک نوع بازگشت به طبیعت انسان برای رشد و شکوفایی استعدادها و خلاقیت‌هاست که در محیطی آزاد و نه مقید می‌تواند برای رسیدن به دست آوردهای بالاتر تلاش کند و به ابراز شخصیت و قابلیت بپردازد. (بیانی ، ۱۳۸۹).

واژه خصوصی سازی حاکی از تغییر در تعادل بین حکومت ^[۲] و بازار در حیات اقتصادی یک کشور به نفع بازار می‌باشد.

خصوصی سازی مبین واجد شرایط بازار کردن^[۳] و باز نمودن درهای یک مؤسسه‌ اقتصادی عمومی به روی نیروهای بازار با توجه به داده ها^[۴] و بازده‌ها^[۵] می‌باشد.

فرایند واجد شرایط بازار کردن به مقدار قابل ملاحظه‌ای تابع سیاست‌های کلی دولت در زمینه آزاد سازی و مقررات زدایی می‌باشد. این موضوع به توسعه یک اقتصاد باز و کاهش عوامل بی‌تحرکی مثل عدم تکامل بازارهای سرمایه و نیروی کار درون یک بخش یا بین بخش‌های مختلف اقتصاد کمک می‌کند. (پاکدامن، ۱۳۷۴: ۱۵)

خصوصی سازی در شکل ظاهری عبارت است از فرآیندی که طی آن وظایف و تأسیسات بخش دولتی در هر سطحی به بخش خصوصی انتقال داده می‌شود اما در مفهوم حقیقی به اشاعه فرهنگی در کلیه سطوح جامعه اطلاق می‌گردد که دستگاه قانونگذاری، قضائیه، مجریه و تمامی آحاد یک کشور باور نمایند که کار مردم را باید به مردم واگذاشت یعنی مردم بدون دخالت دولت قادر به انجام وظایف و مسئولیت‌های مربوط به جامعه خود بوده و هیچ نهاد و قدرتی نمی‌تواند آن ها را از انجام ‌مسئولیت‌هایشان باز دارد. تعبیر جدید مؤسسات بین‌المللی که در فرایند خصوصی سازی کشورها مداخله می‌نمایند عبارت است از اینکه مردم را در فعالیت‌های اقتصادی مسئول نماییم.